Çocuk Ruhlu

      Zamanla büyüdüğümü fark ediyorum lakin içimde hâlâ o küçük çocuk var.Bugün bir söz okudum  "Geçmişteki acılarına gülümseyerek baktığın an; Büyümüşsün demektir." Robin Sharma

Sonra aklıma gülüp geçtiğim onca olay geldi ancak o çocuk hâlâ benimle.

A  person can grow only as much as his horizon allows. – John Powell

 Bir insan ancak ufkunun izin verdiği ölçüde büyüyebilir. – John Powell

   Ufkumuz ne kadar izin veriyor?yada büyürken ne kadar değişiyoruz? Değişirken neleri kaybediyoruz?Duygularımız ne denli değişiyor?

    Yağmurdan hâlâ çocukkenki gibi zevk alıyor muyuz?Yaprakları ezmekten ,çamura düşmekten her şeye rağmen gülümsemekten?vazgeçiyoruz bir  çoğumuz. Standartları ve tabuları olan bir toplumun bir parçası oluyoruz, herkesleşiyoruz.Lakin bu fark etmeden oluyor. Bir hayat yarışına giriyoruz ve içimizdeki o çocuğu saklıyoruz.Maskeler var artık insanların yüzlerinde toplumda takılan geceleri ortaya çıkan hatta kiminin kendine bile kabul ettirdiği maskeler...

   Yapmacık insanlar,boş sözler, daha iyi görünme çabaları,lüks hayat meraklıları. Peki kaçımız o çocukla beraber yaşıyor?Kaçımız yitirmedi özünü ?

  Fiziki olarak çok büyümüş insan görüyorum ama sıradanlaşmışlar büyümüşler lakin olgunlaşamamışlar ve büyürken o çocuk da gitmiş.

    " İşler kolay olduğunda büyümeyiz; zorluklarla karşılaştığımızda büyüyoruz. "– Joyce Meyer

     Peki büyümek herkes için aynı zamanda mı oluyor yani kimimiz dünyaya gelir gelmez zorluklarla mücadele ederken ,kimimiz basit normal bir hayat sürüyor. 

      Hayatta ne kadar risk alıyoruz ?Ne kadar zor yolu seçiyoruz?Yoksa normal standartlarda yaşayıp geçip gidiyor muyuz bu dünyadan?

   “En büyük risk hiç risk almamaktır. Sürekli değişen bir dünyada başarısız olacağı kesin tek strateji risk almamaktır.”

Mark Zuckerberg

  Ve sen ne kadar korudun ruhunu?

  Neleri riske atmayı başardın?

 #andromedadanbirisi