Ölüm ve Din

    Biliyorum uzun zamandır yazmıyorum yazsam dahi yayınlamıyorum. Bu bloğa ilk başladığımda ben bambaşka biriydim.Ölümden sonraya olan ve yaratıcıya olan inancım vardı. Lakin artık yok.

(Bizim mahalledeki dinden bahsediyorum)

 Nedenlerini başka bir yazımda dökeceğim  ancak basit bir neden gösterecek olursam bir Tanrının kullarını diriltip diriltip ateşte yakması sizce de biraz acımasızca değil mi? Veya bir bebek doğmadan öldüğünde direk cennete gidecek oluşu,sınava girmeden 100 alan öğrenci ile benzer değil mi? Tabi tek din bu değildi ancak sorgulama sürecimi ve nedenler daha sonra anlatmam daha iyi olacaktır.

 Bir gün hepimiz zamanda olan yolculuğumuzu tamamlayacağız ve  inanlar cennete yönelik yaşamaya çalışacak mesela hayatının 70 yıllını bir örtü ile geçirecek belki de hayata doyamacak ben 5 yılımı geçirdim o zamanlar inanıyor olmama rağmen çok zoruma giderek geçti her neyse kusura bakmayın dağıldı yine konu ve benim bu 5 yılda yaşam kalitem düştü veya dine uyarak yaşamak sizce de düşürmüyor mu? Cennet ve cehennemin varlığına bir delil yok ancak şuan yaşıyoruz ve bence bunu kaliteli hale getirmeliyiz. Evrende minicik bir kum tanesi dahi değiliz belki ve dünya saatimiz işliyor.

   Sonsuz bir yaşam cennet ve cehennem inanların dinine göre içerikleri değişiyor. Sınırsız bir varoluş. Hiç bitmeyen. Bu biraz ürkütücü ve cennete sonsuzluk 100.000.000.... bu bir süre sonra cehenneme dönüşmez mi? Düşününce  burdaki 80 90 yaşında biri dahi yok olmayı istiyor veya gençler yaşamlarına son veriyor tabi orda acı ve tasa olmayacak ama sonsuzlukda bir cehennem değil midir? İlk 100 yıl geçti sırada 5000 yıl sonra 10.000 ve sonsuz bu çok kötü en azından benim için...

     Bence ölümün tek kötü yanı sevdiklerinle bir daha hiç var olmayacak olmak. Ancak bilincimizin bittiğini göz önünde bulundurursak bu acısız bir yok oluş değil midir? Sadece kalanlara acı gelir ancak birgün hepsi yok olacak...

  Hepimiz birer yıldız  tozuyuz ve birgün  tekrar bir yıldızla varlığını sürdürecek  kalan zerrelerimiz...