Bazen insan susar bir melodi ruhu okşar...

 Bazen insan susar bir melodi ruhu okşar...

      Sanki dinlerken birer birer gözümün önünden geçiyor geçmiş,kırgınlıklar, hayaller,hüzün ve kulağa gelen o efsunlu ses tatlı bir tebessüm sonrası ...

      

       Ve anlar insan ;geçen sadece zaman,kalanlar hâlâ yaşanan .Unutulamayan anlar,hayal kırıklıkları, yenilgiler,mutluluk,hüzün ve daha bir çok anı.Anı? bir parçayla anı tekrar yaşanır mı ?Duygular saklanıyor mu yoksa o anın duyguları nasıl gelebilir ki akla bu kadar,nasıl tekrar tekrar yaşanır? 

        Bitmeyen duygular hiç gitmeyen o içimizdeki çocuk ve daha fazlası...

         Zaman,zaman ne çabuk geçiyor. Yıllar bedeni eskitiyor ,ruh hep aynı...Hayat,hayatı mazur ediyoruz her geçen hüzünlü ana...

          Hayat bazen bir acı tebessüm  ... Bazen  Anka-ı aşk ,bazen bir  nefha...

         Mutluluk diyorum neredeydi ki bu kadar insan mutlu olmak isterken bir duru mutluluğu göremiyordu?Mutluluk ,mutluluk  kalplerdeydi ve  yerini sadece gerçekten  gülümseyenler biliyordu.

          Kalp...Bazen sevgiliyi,bazen bir anneyi ,bazen bir bebeği... taşıyan kalp... Peki kalbi var mıydı onca insanın ?Mutluluğu ararken taşıyabilecekleri bir kalpleri var mıydı yoksa fani dünyadaki gereçlerle satmışlar mıydı kalplerini,benliklerini...

           Her geçen gün yorulan  gözler bir gün dünyaya kapanacakken nedendir bu acı? Nereden geliyor bu hüzün?Birdenbire kapladı yine ruhumu sardı...Hüznünün tatlı tebessümü ve ardıdan gelen bir mutluluk...

           Bir duygu girdabında gitgide kaybolan ruhum,bitmeyen bir düşünce zinciri...

#andromedadanbirisi