Zihnimin Karanlık Köşelerinde gezintiye Çıkmadığım Bir Toplum...

  

 Özgür müsün? Düşüncelerinde, konuşmanda veya bulunduğun herhangi bir yerde. Aynalarda mesela baktığın yansıma sen misin yoksa toplumun empoze ettiği bir kabuk , yalancı bir gülümseme veya asık bir surat mı eşlik ediyor hayatına. Bugün biraz ilk yazılarımın tadında bir yazı eklemek istedim. Zira çoğunuz o yazılarla tanıdı beni birçoğunu kaldırdım bazen geçmişin tozlu ve bir o kadarda yeni düşüncelerini örtmek daha iyi,geleceğe daha renkli bakabilmek  için.

Bazen kendi varlığımı sorguluyorum, çünkü  ben bana biçilen roller arasında kendimi görmekte zorlanıyorum. Dışardayken aynaya bakmak istemiyorum mesela, kameralara küseli uzun zaman oldu. Bu o kadar ağır ki içinde hayat dolu, neşeli deli dolu biri yaşarken dışında toplum ve çevre tasarısı bir görüntü. 

Kendi düşüncelerim  altında eziliyorum. İnsan düşünce  yapısının uyuşmadığı  bir kentte var olamıyor. Eğlence anlayışları, özgürlük  sınırları, saygı, ahlak... Aynı pencereden bakamadığın ve çoklu pencerelere izin vermeyen bir toplum bünyesinde bulunmak insanı her yaşadığı  gün ayrı incitiyor. Absürt değil mi... Nezaketten yoksun insanlar içinde yaşamaya çalışıyorsun ve onlar kaba davranışlarının farkında dahi değil. En nazik olmaya çalışanı  dahi sonradan yeteri kadar objektifse ben hata yaptım  deyip telafi etmeye çalışıyor. 

Dışarı  çıktığımda o kadar kötü  hissediyorum ki kendimi anlatmaya kelimeler kifayesiz. Naif düşünceli, saygılı, ahlaki değerlerini  din yerine "insan"lıktan alan , çok pencereli bir toplumda yaşamak harika olmaz mıydı?

Mesela bu bana neden böyle  yaptı  acaba diye  sorgulamadığım, onca insan arasında zihnimin karanlık köşelerinde gezintiye çıkmadığım bir toplum.